هوش مصنوعی

                                        به نام خدای تنهایی من

                                          من و شوهرم

فضا خیلی تنگ است نمی دانم کی به دنیای پدرو مادرم قدم می گذارم و وارد زندگی تلخشان می شوم . اما این را به خوبی درک می کنم که پدر و مادرم از تولدم اصلا راضی نیستند.آه ،خدایا این چه سرنوشتی است که برای من رقم زده ای .

بالاخره به هر صورتی که بود به دنیا آمدم . کاش پدرو مادرم نیز این را می دانستند که من یک بچه ی معمولی نیستم و همه ی اتفاقات را درک می کنم . بعد از تولدم آن ها من را جلوی خانه ای رها کردند ورفتند . خیلی دل سنگ هستند که من را این گونه رها می کنند.

دلم گرفته ،توی گرمای تابستان ، توی این خیابان خلوت آخر چه کسی به سراغ من می آید ؟ سرانجام خانمی من را دید و بلافاصله به یک یتیم خانه منتقل شدم . بزرگی یتیم خانه، با وجود صداهای گوناگونی که به گوشم میرسد به خوبی قابل درک است یعنی این همه بچه ی بی سرپرست وجود دارد؟!

روز ها می گذرد و من هر روز بزرگترو بزرگتر می شوم .در یتیم خانه مدرسه ای وجود دارد و ما به آن مدرسه می رویم و علم می آموزیم. من دوستان خوبی دارم و قصد دارم همین طور به درس خواندن ادامه دهم. امسال باید با استفاده از تجربیاتی که در این 15 سال کسب کرده ام رشته ی مورد علاقه ام را انتخاب کنم. واقعا انتخاب رشته کار دشواری است. دوستم ، پارمیدا رشته ی ریاضی را انتخاب کرد او واقعا نابغه است او در کلاس سوم راهنمایی می توانست معادله های درجه دو را حل کند اما من توی همان معادله ی درجه یک مانده بودم . به خاطر همین من رشته ی ادبیات را که بیشترمورد پسندم بود انتخاب کردم. دوران دبیرستان گذشت و من هر روز بزرگتر می شوم اما غم بزرگی در قلبم است چون گذشته را هنوز به خاطر دارم آ ن ظلمی که پدرو مادرم در حقم کردند قلبم را چون چینی شکاند و خورد کرد .

چهره ی پدر و مادرم هنوز در ذهنم است چون آنان چنان ظلمی به من کردند که قابل فراموش شدن نیستند . در این دوران من مشکلات زیادی دارم . احساس ناراحتی،دپرسی و صدها احساس بد دیگر.دوستم پارمیدا ،دچار مشکلات زیادی شده و نمی تواند به تنهایی مشکلاتش را حل کند حتی ما دوستانش هم نمی توانیم به او کمک کنیم کاش هیچ گاه ما بچه های سر راهی به دنیا نمی آمدیم . کاش هیچ گاه پدرو مادری نا خواسته فرزندی را به دنیا نیاورند.خدایا ، خدایا کمکمان کن. چند هفته از روز کنکور می گذرد .من و پارمیدا در سایت مدرسه دنبال نتایج می گشتیم که ناگهان پارمیدا حالش بد شد . او دچار سرطان خون شده واو این موضوع را می دانست اما به من نگفت که مبادا قلبم ترک بردارد و برای بار دوم بشکند. اما این حقیقت است بار دیگر باید با عزیزترینم که از خردسالی و یا نوزادی با هم بودیم و مثل دو خواهر عاشق یکدیگر بودیم می بایست خداحافظی کنم. پارمیدااز دنیا رفت و من را با این همه مشکل تنها گذاشت. من با این رشته ای که انتخاب کرده ام هیچ جایی نمی توانم مشغول به کار شوم نمی دانم از کجا درآمدی به دست آورم . یک روز صبح در حالی که روی نیمکت نشسته بودم چند خطی از سرگذشتم نوشتم اما ناگهان بغضی که مدت ها همراهم بود ترکید و بی اختیار کاغذ را مچاله کردم به طرفی انداختم . کاغذ به پسری جوان برخورد کرد . من جا خوردم . بلافاصله اشک هایم را از روی گونه هایی که از خجالت سرخ شده بود پاک کردم . پسر نگاهی به من کرد و کاغذ مچاله شده را باز کرد و نوشته هایم را خواند، او خندید وبا دست من را مسخره کرد. من از این رفتار او عصبانی شدم و سرش داد کشیدم. او همان طور که کاغذ را تا می کرد به من گفت که من هم مثل تو سر راهی هستم و از تلخی ها و شیرینی های دوران کودکی و خردسالی ام چیزی به یاد ندارم.

چند روز گذشت من پسرجوان را هر چه بیشتر و بیشتر شناختم تا این که با در خواست او با هم ازدواج کردیم . یک ازدواج موفق و پایدار.

زمانی که او پیشنهاد ازدواج را به من داد همه ی چیز هایی را که از کودکی اش به یاد داشت برایم گفت او یک نویسنده است از این بابت خوشحالم چون همان شوهر رویاهایم را پیدا کرده ام . یک روز من واو تصمیم گرفتیم که با کمک همدیگر یک کتاب بنویسیم من همه ی اتفاقات را از دوران کودکی که یک جنین بودم تا حالا که بیست و اندی سن دارم را برایش گفتم واو همه ی گفته هایم را طوری زیبا کنار هم قرار داد و به یک داستان جالب و خواندنی تبدیل کرد. من همان طور که به شوهرم کمک می کنم ساعاتی از روز را درس می خوانم چون قصد دارم ادامه تحصیل دهم . الآن کتاب شوهرم به چاپ  رسیده و حسابی مورد  پسند خوانندگان قرار گرفته است . شوهرم به جز این کتاب ، کتاب های دیگری برای نوجوانان و جوانان می نویسد و از این راه درآمد خوبی به دست می آورد ، من هم دکترایم را در رشته ی ادبیات گرفته ام والآن استاد دانشگاه هستم.

من و شوهرم خوش حال هستیم چون به تازگی صاحب فرزندی شده ایم . فرزندی که حاضریم هر کاری برایش انجام دهیم تا به موفقیت و خرسندی برسد. در واقع این هدف هر پدر و مادری است. هر پدر و مادری که خود خواه نباشد مثل من و شوهرم .

                               پایان

• نوشته شده در ۱۴ شهریور ۱۳۸۸   |   
• نظرات - ۱   |   
• نظر بدهید

عنوان نظر
متن نظر
نام
ایمیل

---